Bursalım

Bir dakika ayrılıp, hoş hatırayla an’ın;
Güzeli çok bilirdim, ben o yeşil Bursa’nın!

Birden rüyada sandım, onu görüp kendimi;
Akla ilk o gelecek, güzel kimdir(?) dendi mi?

O süt beyaz tenini, kıskanırdı hep ak’lar;
Nice nadide güller, açan pembe yanaklar!

Yeşillikler rengini, gözlerinden almıştır;
Bu güzellikler sana, acep kimden kalmıştır?

Onu gördüm göreli, gönlüm kaldı hep ah’ta;
Profilin dokundu, hangi usta tezgah’ta?

Bağrımı eritirdi, o baygın bakışların;
Hangi hünerli elden, çıktı o nakışların?

O ipeksi saçları, bilmem neyle taradın?
Dinmez gönül sızımı, dindirmeye yaradın! ...

Ahengiyle tamamlar, güzelliğini boy’u
Elbet asillerdendir, sormak gereksiz, soyu!

Siz bahar rüzgarları, bugün yavaş esin de;
Belki yari bulurum, Uludağ zirvesinde!

Şöyle göz ucuyla bak, gönlüme neşe salım;
Fazlasına kalbim hiç, dayanamaz Bursa’lım! ..

Mahmut Küçük