Yüzü güneş yanığı
Boyu Anadolu’lu
Yiğit ve mertti
Dimdik bir adamdı
O adam benim düşmanımdı
Yağmurlu bir günde beni ıssız da buldu
Sol yanıma tekme attı
Gözleri çakmak çakmak kaması elindeydi
"Haydi davran" dedi
Usulca ayağa kalktım ellerim tetikteydi
"Durma vur" dedim
Vurmadı
Kaçak tütün dolu tabakasını açtı
Bir sigara yaktı
Bir de bana uzattı
Düşmanlığımız gençliktendi
Sebebi Nilüfer’di.
Nilüfer’i çok sevmiştim
Aynı Nilüfer’i galiba o daha çok severdi.
Ay yüzlü kız çok gençti
O Nilüfer ki bakışı demir deler
Kirpikleri eğri kılıç, yüzü her daim güleçti
Düşmanlığımız Nilüfer’dendi
Ayağa kalktı
Kamasını bir meşeye sapladı
Yüreği Nilüfer gibi güzel bir düşmandı
Yağmurun içine giderken uzaktan el salladı.
Nilüfer’i el aldı
Üç gün sonra duydum ki
Düşmanımı sel aldı
Kaması meşeye saplı
Acısı bana kaldı

23.07.’25
Ömer Yalçın