4
Yorum
26
Beğeni
0,0
Puan
226
Okunma
Kendine kurmuş yüksek bir taht,
Ne dosttan haber var, ne de bir ah.
Kalbi sarar soğuk bir buzdan duvar,
Bencillik gelir, tüm sevgiyi yıkar.
Bir lokma paylaşmaz, bir sözü saklar,
Gözleri görmez, kulakları sağır.
Dünya dönse de başkası için,
O hep “ben” der, unutur “biz”i
Gölgesinde büyümez umut çiçeği,
Kurusun diye bekler her dileği.
Yalnızlık çalar en sonunda kapısını,
Anlar geç de olsa hatasını.
Ne mal kalır, ne de çokluk yeter,
İnsanı insan yapan, yürektir.
Bencilliği sil, paylaş bir tebessüm,
İşte o zaman başlar gerçek ömür.
Cevap Yaz