Gözlerin değmişse bir şehre
Nefes almışsan o mavi gökkubbenin altında
Ve geçtiğin yollar hâlâ seni konuşuyorsa
O şehir artık seninle anılır her hatırada

Bir akşamın kızıllığında adın yankılanır
Rüzgâr fısıldar sessizce sevdanı duvarlara
Bir gülüşün düşer vitrin camlarına
Ve sen yoksan bile, sen varsın her sokakta

Gözlerin değmişse bir şehre
Nefes almışsan o mavi gökkubbenin altında
Ve geçtiğin yollar hâlâ seni konuşuyorsa
Bil ki zaman bile seni unutamamıştır

Çatılarda biriken yalnızlık senin adını fısıldar
Kaldırımlar bekler ayak seslerini her gece
Bir martı havalanır iç çekişinle
Ve susar bütün şehir, gözlerinle göz göze

Gözlerin değmişse bir şehre
Nefes almışsan o mavi gökkubbenin altında
Ve geçtiğin yollar hâlâ seni konuşuyorsa
O şehir senin yokluğunu bile özlemle anar

Geceleri usulca çöker sensizlik kaldırımlara
Bir sokak lambası yanar, sadece seni aydınlatmak ister
Camlar buğulanır adını anarken içten içe
Ve şehir, seninle tamamlanır; sen gidince eksik kalır her köşe

Gözlerin değmişse bir şehre
Nefes almışsan o mavi gökkubbenin altında
Ve geçtiğin yollar hâlâ seni konuşuyorsa
O şehir artık seninle başlar her sabaha
Ve sen yoksan, yarım kalır bütün hikâyeler
Çünkü bazı ruhlar, bir şehre değil
Bir ömre değer…

Sedat Kesim