0
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
154
Okunma
Suskun gecelerin ayazında kalmışım
Kendi haykırışlarımdan terli uyanırım
Gölgelerim uzar durur düşümün içinde
Bir çocuk gibi üşürüm kendi rüzgârımda
Adımı çağırıyor düşümün içindeki boşluk
Kuytularda biriken hecelerimle yazdığım
Her şiirim, yanan bir dua gibi savruluyor
Rüzgârla birlikte hayalim düşüyor pencereme
Bir yel esiyor hatıralarımdan usumun boşluğuna
Açıyorum avuçlarımı karanlığın yüzüne
Oysa ki… karanlığa küsmüştü ışıkların gölgesi
Ve tutuyorum gecenin kıvrımından yokluğumu
Yavaşça, sessizce...
Bayram Köse/22.07.2025
5.0
100% (1)
