Hufre-i Nisyan
Bir binadan bakıyorum şehrin ışıklarına,
Sigaramın dumanından şehre sis çökmüş Bina büyük, kocaman Ölüm geziyor sağında solunda Umudu da taşıyor bina, umutsuzluğu da Ölüm kimisini katıyor kendi safına Kimisi de tutunuyor umudun kollarına Kimi de acısından mı bilinmez sövüyor şifa veren ellere Bilse ki ölümün elinden az önce aldı onu, Söver miydi acaba yine... Bir binadan bakıyorum şehre Bütün şehir uyuyor bense ayakta İsyanlar yükseliyor binadan Ben hufre-i nisyanda... Olcay Çon |