Karanlık düşerken

Karanlık düşerken çöker geceme,
Sensizliğin soğuğu sarar bedenim.
Hatıralar yanar, kül olur içim,
Sessizce ağlar, gönlüm seni ister.

Bir adım yaklaştın mı düşlerime?
Yoksa hep uzak mı kaldın içimde?
Her soruda kayboldum kendimde,
Söyle, hangi yolda beklerim seni?

Hasretin koydu zincir ellerime,
Çözülemedi giden günlerime.
Gözlerin nerede, ellerime?
Giderken unuttun mu beni?

Yollar sensiz anlamsız, boş kalır,
Dudağımda adın, içim daralır.
Gözlerim hep seni arar,
Kalbim ise her defasında kırılır.

Geçmişe takılı kaldım yine ben,
Her anıda hapsoldum derin.
Beni benden alan bu hüzün,
Sensizlikle savaşıyor gün be gün.

Sevdan bir yara, sızlatan derin,
Ölümden bile zor bu hasretin.
Her düşte yeniden canlanır kin,
Bir çıkış yolu var mı bilinmez.

Kırık dökük kalbim bekler seni,
Her yeni günde yeniden düşer.
Sana olan aşkı hiçbir söz süsler,
Unutamam, unutulur mu beni?

Hakkı kalabalık