Ölüm bir hasret
Öyle bir hasret ki
Şimdiden özlemeye basladım her şeyi
Sonsuz bir ayrılığı tarif edemem
Lügatımda sevinç tükenmiş
Zaman yetmiyor yaşadığım sınava
Yıldızlar da yalan söylermiş
Nereye baksam ışıkları bitmiş kentler
Ne tarafa dönsem Kafka’ nın acıları
Mutlu sonlu kitaplar ve filmler,romantik laflar
El tutuşmaları,
Sinema çıkışlarındaki öpüşler
Susmaya susamış bir günah benim için


Öyle bir zindan ki
Sesimi alıp gitmişim her yerden
Geleceği rehnedilmiş adamlar gördüm
Kadınlığındaki yarayı yüzyıllara saklayan kadınları gördüm
Çocukları gördüm..
Soğuğun ve karanlığın vehametini..
Dört duvar, dili geçmiş bir zaman
Tutsaklığı paylaşmak çok geç..


Öyle bir yaşam ki
Ölülerin iç çekişlerini duyuyorum
Doğdular,büyüdüler,öldüler
Babam da öyle..
Aykırı bir yaşam arıyorum,ölüm kadar
Tanrı olsam da kimse tapmaz yasaklarıma
Oysa ,geceleri beni en çok Tanrı severdi
Gecelere tapılınabilinir mi?


Öyle bir gece ki
Yalnızlıgımı kuşanan ,bir sevgiyi arzuluyorum
Ellerimi tutun
Gözlerime dokunun
Utancımı öpün
Beni bütün şiirlerin içinde bulun
Her itirafım borçlandırıyor beni yaşama



Öyle bir sevda ki
Çirkin yüzüme,dokunan ilk parmaklar
Asi bilincime meydan okuyan ilk kadın
Genişledikçe küçülen gözlerin vardı
Aşkı betimleyen klişelerle öpüşürdük
Kırılırdı dünyanın kaosu

Şimdi öylesine varım...
Şimdi öylesine yokum...