Kendi Kaderinin Ustası
RumiMC

Bir nefesle başlar yolculuk,
İlk çığlık, ilk adım, ilk korku...
Hayat, bilinmezlerle dolu bir düğüm,
Ve biz, çözmeye çalışırken kendimizi unuturuz.

Her gün yeni bir serüven,
Zihnimiz gökyüzü kadar geniş,
Ama yine de kendi ellerimizle
Karanlık duvarlar öreriz etrafımıza.

Düşlerimizi unutur, endişeleri büyütürüz,
Dizlerimiz titrer korkuların ağırlığında.
Oysa biliriz, her şey bizde başlar,
Ve her şey bizimle şekillenir.

Kendi ellerimizle kurarız kalelerimizi,
Sonra da mahkum oluruz içlerinde.
İnşa eden de biziz, yıkan da…
Ama şikayet hep başkalarına.

Ne zaman ki farkına varırız,
Hataların öğrettiği o sert dersleri,
Ne zaman ki ipleri elimize alırız,
İşte o zaman değişir dünya bizim için.

Dualarımızı korkularla değil,
Umutla ve inançla süsleyelim.
İstemediğimize değil,
Hayal bile edemediğimiz güzelliklere yönelim.

Ve sor kendine her an:
Bu acıyı yaşamak zorunda mıyım?
Yoksa sadece acıya alıştığım için mi
Kendi ellerimle çağırıyorum onu?

Bugün bir yaş daha büyürken,
Kendi kaderinin ustası olduğunu hatırla.
Vazgeç karanlık düşüncelerden,
Ve inşa et en güzel dünyanı...

Her nefesin, kendi elinde…
Her gün yeniden dünyaya gel ve bulutlara bak
ama dokunma.
Tekrardan dog ve mutlu,
huzurlu saglikli en güzel hayatını yaşa
Nice yillara.
RumiMC

"Kendi mumunu kendin yak,
başkasının ışığında yürüme,
kendi ışığınla parılda !"
Mevlânâ