Bazı insanların kalbinde kalmak,
nefes alamadığın bir derinlikte kalmak gibidir.
Ne yukarı çıkabilir,
ne de orada yaşayabilirsin.
Seversin, ama o sevgi seni boğar.
O kalp, mavi bir okyanus gibidir—
sakin görünür ama içinde fırtınalar kopar.

Sevdiğin kişinin kalbinde kalmak,
denizin dibinde sessizce batmaktır.
Sesini duyuramazsın,
kimse seni göremez,
kimse sana dokunamaz.
Çırpındıkça daha çok dibe çekilirsin;
nefes almak yerine
kalbin daha da sıkışır,
sesin çıkmaz olur.

İnsan bazen birini öyle sever ki,
onun kalbinde kalmak için her şeye razıdır.
Ama bilmez ki, bazı kalpler,
denizin dibindeki karanlık gibi sessiz ve soğuktur.
Kurtulmaya çalıştıkça,
daha derinlere çekilir;
göz gözü görmez,
kimse tutmaz elinden,
kimse seni kurtarmaya gelmez.

Ve işte tam o anda anlarsın;
sevdiğin o kalbin içinde yaşamak,
aslında sessiz bir ölüm gibidir.
Denizin dibinde, kimsenin bulamayacağı,
kimsenin kurtaramayacağı bir karanlıkta kalırsın.
Çünkü bazen, sevdiğin kalp
senin nefesini keser.
Ve sen, onun derinliğinde
sessizce yok olursun.
Utku Can Güzel’in yazdığı kısa derin anlamlı sözlerinden biridir...