Kalp kırıklarım oldu...hiç kırmadım ,
Cam , çerçeveyi insan onurunu ,
Kırmadan....sevgiyle yaklaş insana ,
Topla sen...kırılıp düşen yaprağı .
Dağları aşarım..helal lokmaya....
Kandırmam insanı namazda gibi ,
Tanrıya hesabım var mahşer günü..
Varsa helalinden yerim , içerim ,
Kimseyi kıskanmam bende yok diye...
Benim olanlarda mahşer gününde ,
Çok malın hesabı hiç verilmezmiş...
Doyurduğun aç insanlara sorulur ,
Yağma-talan hesabına yazılır....
Yaptığını...cehennemden sorarlar .
Sen susarsın...elin-ayağın söyler ,
Abdala malum olur söyler her şeyi...
Yıkıp-dökme sen.. bu gönül evini ,
Alıp götüremezsin hiç bir şeyi...
Çıplak geldin.. çıplak gidersin fani..
Ölüme....krallar diz çökmedimi....?
Ağlarken geldin...bu köpürmen niye...
Sevgiden güçlü bir silah gördün mü..
Doğarken ..anne memesinde sevgin ,
Bu acımasızlık kalleşlik neden....?
Edebin.. terbiyen nerede senin...?
Hak vurur tokatı ; yüzünde patlar...
Sorgu-sual hesap sorulur...bu gün...!

ON BİR HECE VEZNİYLE YAZILMIŞTIR.