İki şehir arasında değil artık,
İki âlem arasında kalmış gibiyim.
Bir yanım hâlâ seninle serin,
Diğer yanım, çölde susuz bir göçebe gibi.

Kokun, rüzgârla geçtiği her yere dua bırakıyor.
Ayak izlerin, sokak lambaların da asılı duruyor.
Bir şehirde ismim sensin,
Diğerinde susmak bile seni çağırıyor.

Bir defterin arasında unuttuğun bakış,
Yüzlerce sayfa oldu içimde;
Ben seni zamanla değil,
İnançla taşıdım kalbimin kıblesine.

Uçurumlar gibi açıldık birbirimize,
Ama ben hâlâ o boşlukta
Senin sesini yankılatıyorum.
Ne gece biter sen olmayınca,
Ne de sabah doğar özlemin susunca.

Tren rayları dualarla kıvrılıyor,
Yollar sana doğru meylediyor.
Sanki kalbim bir mihrap olmuş da
Her seferinde sana secdeye varıyor.

Bir şehirde sonbaharsın,
Yaprak yaprak dökülen suskunluk;
Öteki şehirde ilksin,
Her nefeste yeşeren bekleyişimsin

Kim demiş cennet gökyüzünde?
Senin olmadığın her şehir
Sürgün yerim benim,
Senin adını duymayan her rüzgar
İsyanıma şahittir.

Artık haritalar değil,
Dualar çiziyor yolları bize
Ve ben her kıblede
Senin gözlerine dönüyorum.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA
(8 TEMMUZ 2025)