1) HİCRAN KORUSU
Göğsümde büyür yara,
Uçsuz, suskun, derinden.
Sen geçtin, yerin kaldı
Kor kokan sözlerimden.
Cümle cihan toplansa
Çığlığımı boğamaz;
Sol yanım tufan olur,
Duâya dar gelen az.

2) MUŞTU
Derken, geceyi yaran mavi bir kıvılcım düştü kalbime;
Karanlığın en dilsiz yerinde
Bir cemredir bu, dedim,
Aşkın haberini taşıyan.
Başkasına muhal görünen o esrarlı ihtimal,
Bana göğün açılan kapısıdır artık.

3) İNCİ YAĞMURU
Bir inci düştü gönlüme,
Kıskandı serâyı gök;
Cevherin ışığına
Pervane olur her kök.

Maviye dönmüş zamân,
Renkten sıyrılmış gündüz;
Ömrüme ruhun işli,
Ölmeyecek bir sırdız.

4 ) YAKARIŞ
Ey kalbime merhem gibi inen aşk,
Sen ki “mümkünsün” sözüyle imkânsızı yıktın,
Bir gül açtırdın taş gövdemde.

Şimdi her nefes,
Ruhunun izini taşıyan ölümsüz bir çağrıdır:
“Gel, çünkü vuslat senin kadar gerçektir.”

5) SEMA TİTRER
Bir mavi dua yükselir göklere,
Sarsar semâları aşkın şiddeti.
Yara, rahmete döner kalbimde nihâyet;
Küllerimden doğar ebedî sevdeti.

6) ÇÖZÜLME
Senin adınla kıyama duran nabzım,
İmkân kapısına çizilmiş bir sûkût.
Ve ben biliyorum:
Kalbe bir kez inci ekildi mi,
Cihanın güneşi etrafımızda döner;
Bu kalp,
Senin varlığında sonsuzluğa mühürlüdür.

HABİB YILDIRIM / BÂİN-İ ADLÎ / LARDES SYMPRA

(Ruhuna düşen mavi cemre, kalbi ölümsüz kılar.)