Dün eski bir dostumu gördüm
Çok sevindim gözlerim doldu
Allah var,
O da sevindi beni gördüğüne
Ben, özlemişim seni dedim
Özlemişim o eski günleri
O bana biraz sitem ederek
"Ben de öyle, ben de, kız hayırsız," dedi.
Ama garip bir haldeydi,
Nasılsın, diyecek oldum,
Şöyle gözlerine baktım
O uzunca bir nefes aldı,
"Değme bana, değme, dedi
Gözünden inciler, yağmurlar döküldü
Bilemedim, ne yapayım?
Yüreğindeki yangını nasılsın söndüreyim ?
Gel, dedim
Gel hele,
Şöyle iki kelam eyleyelim, seninle
Oturduk bir ağacın dibine,
Kırmaya kıyamadığım dostumla ile ben
Çok çökmüş, çok çekmiş gibiydi hali tavrı
Belliki bana da kırgındı biraz,
Halinden tavrından öyle anladım
Başını öne eğip,
Gırtlağına düğüm olmuş bir ses tonuyla
Sen, dedi,
Sen nasıl unuttun yârenini
Nasıl arayıp sormadın beni?
Hani, dedi
Hani eskiden sırdaşımdın, yoldaşımdın?
Seni hayırsız seni,
Sen gideli bende neler yaşadım,
Neler çektim bilmiyorsun,
Senden gayrı derdimi anlatacak,
Yüregimi soğutacak kimsem yoktu,
Nasıl olurda gidersin?
Nasıl unutursun yârenini?
Hiç düşünmedin mi beni?
Bu kız ne ederim, nerelere eyler gurbette diye
Bilmezmisin kiben seni bacı eyledim kendime,
Canıma can eyledim seni, dedi
Ben biraz utandım, yüzüne bakamadım
Başımı öne eğdim,
Ha dedi, ha Allah biliyor ya,
Ben de küstüm sana,
Ben de kızdım biraz,
Ara sıra aklıma gelsen de, seni özlesem de,
Öteledim seni, dedi buruk bakışlarıyla
Ben anlatmak istesem de, nedenini
Hıçkırığa boğulmuş titrek sesiyle, Ben de, dedi,
İnkar ettim kendime, seni özlediğimi,
Kız hayırsız nasıl unuttun beni?
Bir yumurtayı beraber yediğimiz,
Yokluğu paylaştığımız o günleri,
Bir demlik çayı, bir kuru ekmeği,
O uzun sabah sohbetlerimizi,
Seni dedi, seni hayırsız
Sonra bana bakıp hafiften gülümseyerek,
Sen dedi, sen de çok çökmüşün benim gibi dedi,
Evet dedim, ben de çok çöktüm sen gibi,
Yıllar benide yordu,
Gönlümden çok dost bildiğim düştü,
Kapadım kalbimin kapısını,
Kilit vurdum gönül haneme,
Yoruldum gözümden düşenlerden, gönlümü kılanlardan , yüreğimi üzenlerden
Ben de dedim
Çekildim bir garip ağaç koyuğuna
Sığındım yalnızlığıma

O gün anladım ki,
Meğer ikimizde birbirimizin çok yarısını sarmışım
Bilmeden bir birimize iyi gelmişiz,
Biz, bize şu gurbette yâren olmuşuz
Ne çok kardeş,
Ne çok kötü günlerimizi paylaşıp, yaralarımızı sarmışız
İkimizde o gün anladık ki,
Biz yalnızlığın kader kardeşleriyiz
Rüzgar nasılda savurmuş bizi gurbet illere
Nasılda gurbet kardeşi eylemişim bizleri
İnsan sevdiğine kırılmamış deyip,
Yeniden,
Sarıp sarmaladık yaralarımızı
Selma Hançer Şaire Yazar tüm şiirlerim kitabımdan