SEN KENDİNE ÂŞIKSIN
Açmam sana bir daha gönlümün kapısını
Gül ardına gizlenmiş zehirli sarmaşıksın Bin yüreğe yerleşsen sevdanın tapusunu Alamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın... Baharı bekleyenin kış edersin yazını Benim çektiğim kadar kim çeker ki nazını ? Benliğin mızrabıyla asla aşkın sazını Çalamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın... Şöyle mâziye bir bak, kibri kalbinden sil de Mârifet sende değil, aşkı haykıran dilde Seni bende eritip biz diyen bir gönülde Kalamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın... Nasıl yaşanır sevda sevdiğini yok sayıp ? Böyle sevmek mi olur ? Ayıp yaptığın ayıp ! Ben yağmur`um dersin de bir deniz`e damlayıp Dolamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın... Uzaklardan âh ile cevap verse çağrına Yüreğininin kanıyla merhem olsa ağrına Yaprağında can veren bir bülbülün uğruna Solamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın... Karlı dağlar misâli başın her an bulutlu Keşke ben de olsaydım ahvâlinden umutlu Mutluluk dilerim ya, ömrün boyunca mutlu Olamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın... |
Mârifet sende değil, aşkı haykıran dilde
Seni bende eritip biz diyen bir gönülde
Kalamazsın, çünkü sen, sen kendine âşıksın...
hani susturan siirlerden iste sizin siirnizde oylesi...okumali susmali...tebrik ederim...saygilar...