Git/me
gittiğim gidebildiğim hiçbir yerde değildin
sahralaşmış gönül haneme s/er değildin son hıçkırığa bürünmeden sesim git ağustos sıcağı şiirler kalsın koynunda hepsi ağır yaralı hepsi bensiz ve tüm beddualarını yolla ardımdan şimdi arsız son ağıda gömülmeden sesim git mühürsüz gayrı tüm kelamlarım neye yarar artık pervasız itirafların bekleyişteyimki ne zaman öldüreceksin yürekteki şu arsız yanım son hıçkırığa bürünmeden sesim git ki o duyduğun ses benim değil bu hıçkıran ben değilim daha gelmedi zamanı feryad-i figanin kusmadan son hıçkırıklarını suskularımın nolur git kara bir firar-i aşk eşiğindeyim şimdi arkam eza´nın rahmine doğmuş zulüm önüm yedi düven uçurum atlamasam sürünür bu yürek atlasam ölür kal/k git(me) _zira! and olsun ki ey sevgili_ ana rahminde bellediğim tüm ak kelimelere yüreğimden kağıda düşen son hıçkırık-namedir bu yazılan isim hanene ____________________________________________Elif Türk 01.11.2008 Avusturya |
güzeldi. saygılar