kardelenim avuçlarımda...
bir çiçek açar bana özel
yurdumun dağlarında kardelen kokulu dertlerinde solgun bakışları yalnızlığın sancılarında karlar düşer yapraklarına beyazımsı gelinlik giydirilir ölümün koynuna düşerken son nefes son bakış son gülüş derken hayata... ela gözlerinde yeşilimsi gülücükler umutların tükendiği an bir el uzanır uzaklardan okşanası dallarında baharın taze başlangıcı güneş doğarken tepelerden şafak kızıl kızıl ülkemin ufuklarında ben gülümserim unutulan yalnızlıklara kardelenim avuçlarımda sımsıcak!.. memeleket türküleri dudaklarımda özgür sevdanın kolları nasıl sararsa beni işte öyle mutluyum yarınları düşleyerek ne olur yılların acı hatıralarında ezilmişliğin utançlığı kalmasın bak ben geldim kapında bir demet lalelerimle sana kucak açarım turuncu renklerimle sararım seni... kardelenim... |