KİM VAR Kİ

Bakışlarım bana yabancı
Yüreğim bende değil
İmkânsız vuslatın esaretindeyim.

Ellerin demir parmaklık olurken
Sevginin olmayan cesaretindeyim
Seven kim, bilen kim?

Kim var ki?

Bir üfürük bekler,
Küllere bürünmüş günsüz gelecekler
Fırtınaya dönüşmeyen sessizliğinde
Sükûtun, sükûnun ıssızlığında
Asi yürek kararsızlığında
Yok çare!

Kim var ki?

Unutsam ne, unutmasam ne?
Bulutlar çökmüşken üstüme…

Dil susar, yürek söyler
Sal susar, kürek söyler
Derdimi anlatamam
Can susar, felek söyler

Bir nefes hafifliğinde,
Dokunsa tellerine elim
“Dert bir değil, elvan elvan
Çaresiz kalmışım yayan”
Derim!

Derim de…
Yok çare!
Alır başımı giderim…

Kim var ki?

Ne deniz üstünde martı,
Ne dam başında leylek
Ana dilinden, en temizinden
Yanında olsaydım
“Güvercin gözlüm”
Diyerek severdim…

Ne çare!

Belki!..

Hikmet Çiftçi
23 Ağustos 2013