En değer verdiklerini kendi ellerinle koyuyorsun toprağın altına .
Ya üstünde kalanlar, en derinde bir yangın hisseder ya insan.
Ağlamamak için sıktığım çenemin acısını.
Kalbimde hissettiğim zaman anladım .
İnsanı sessiz kalmaya zorlayan acı.
Onu bağırmaya zorlayan acısından çok daha ağırdır.
Ah benim dağ gibi duran dal gibi kırılan kalbim.
Kalabalıklar içinde yalnız olan insan.
Ne zor zamanmış bu zaman diyorum.
Burasi kaybedenlerin durağı kazanan pek uğramaz .
Küsler barışır , ölüler kavuşur da .
Ya Allah’in bildiği dertlerin..!! İşte onlar cevapsız değil.
Nasıl geçer göğüse oturan ağırlık, boğaza takılan düğüm, gözden süzülen damla…
Hayatım kırgın bir yüreğin serüveni,dört nala koşuyor bedenim.
Sırtımda binlerce hançer izi .
Ne söylesem az ,ne söylesem çok gelir.
Şimdi sessizlik o kadar karanlık ki.
O gün balık boğuldu , kuş uçamadı …
Bir çocuğun hayal dünyası bitti…