Şimdi...
Kırık bir ayna gibiyim
Saçılmışım dört bir yana
Her yanım paramparça
Her yanım avaz
Aklım,
Kendi düşüncelerimde yok gibi
Darmadağın,
Bitkin, perişan
Ömrüm, sayfaları eskimiş harabeye dönmüş,
Tozlu bir roman
İçimde sessiz çığlık

Ne şöhret ne şan
Suretim varlığıma tezat
İçim içimden pişman
Ruhum varlığıma, varlığım ruhuma düşman
İsmim lafızlar da kayıp
Adım yok dimağlarda
Kendimi seyrediyorum paramparça aynalarda
Derin bir boşluk içimde
Cüssesini kaybetmiş ruhum
Sessiz sedasız feveranlar da

..ve her şeyi bırakıp arda

Varlığım ayaz bir gecenin alaca karanlığın da
Tüm anılar silinecek aynada
..ve kalacağım bir başıma
Üstüne toprak serpiştirilecek tahta parçalarıyla
Hiç kimsesiz kalacağım
Ne tabutuma omuz veren dostlarım
Ne uğruna gözlerimi kör ettiğim sevda
Nede acılarım.

Ruhum bedenime seslenecek
Bak dünya bak işte
Bir an öncesi bir an sonrası
Varsın yoksun
ve şimdi hakikate göçüyorsun
Tıpkı doğduğun gibi tek
ve kimsesiz
Bir çukura atılıp
Tek başına gömülüyorsun..

Kimsesiz....
ismi mechul ..
İsmi meçhul diye uzanmış yatıyorsun tabutunda..

Ey gözümde değeri peş para etmez dünya
Ey timsah gözyaşı döken sevenlerim
Sahte dostlarım
Ey yalan dünyada gezinen varlığım.
Nefsim.
Nefesim.
Bu bir veda değil
Bu son..
Bu son el-veda
Ey Ruhuma elbise gibi giydirilmiş cüssem
Seni de terk ediyorum...
El-Fatiha / El-Fatiha

Ünsüz Şair TURABOĞLU
Yavuz Sultan ÖZTÜRK