GÖNÜL
GÖNÜL
Haykırdım sesimi kimseler duymaz İsyanım dostlara uslan be gönül Bir garip dertteyim kimseler bilmez Yeter daldan dala konma be gönül Arı oldun çiçek çiçek bal aldın Dostun yollarına toprak yol oldun Sana kem diyene döndün gül verdin Kalk artık yerlerde kalma be gönül Bir deli şairim dedin bilmeden Hep dert e sarıldın bir gün gülmeden Dostun yüreğinde yanıp ölmeden Bahsetme ölümden bekle be gönül Tükense de ömür sevda tükenmez Seven gönül bin dert ile yıkılmaz Hasretlik acıdır inan çekilmez Alış ayrılığa sağlam be gönül AHMET seni taşa çalacak birgün Onulmaz dertlere salarsın hergün O yarin gönlüne gidersem sürgün Virane sarayın olur be gönül AHMET BOGÜN 30/10/2008/ GEBZE |
Seven gönül bin dert ile yıkılmaz
Hasretlik acıdır inan çekilmez
Alış ayrılığa sağlam be gönül
*******************************************
Yüreğiniz ve kaleminiz varolsun .
selam ve saygılarımla