YOKLUĞUNDA
Bir aydınlık oluyorum güneş doğumunda,
Bir karanlık oluyorum gün batımında, Bir su oluyorum nehir yatağında, Bir gölge oluyorum mum ışığında, Ama ben, ben olamıyorum yokluğunda. Ne kadar çöller aşsada mecnunlar, Ne kadar dağlar delsede ferhatlar, Ne kadar aksada gözlen yaşlar, Ne kadar zor olsada aşklar, Ne fayda ben, ben olamıyorum yokluğunda. Duvarlara yazılar yazsalarda, Sevenler ayrılmaz deselerde, Arkasından çalsa sazlar Söylensede sözler, Ne fayda ben, ben olamıyorum yokluğunda. Bir gün benim gibi sende seversen, Hasretine hasret eklersen, Sevgin için hayatından geçersen, İşte ben o zaman yaşarım. Ne fayda sen olmadıktan sonra. |
şiirinin son bölümü çok güzeldi...REYHAN...
fuat tr33 tarafından 5/19/2007 7:36:45 PM zamanında düzenlenmiştir.