bir kenara bırakılıyorduk
sayfa sayfa
tutup yakalarımızdan
ikimizin.

sessiz ve kimsesizdik
usulca sokuluyorduk
birbirimizin kuytularına.

hiçbir şey söylemeden
ve istemeden
birbirimizle konuşmak.

suç mu işlemiştik,
yoksa içinde miydik
bir suçun.

ne kadar önemi vardı
ve ne kadar önemliydik.

ipi çözülürse şayet
ellerimizin
fırlatır mıydık taş ve sopa.
kanamak ve kanatmak adına
birbirimize..

ayırmaya gelenleri
alarak içimize harf harf
susabiliyorduk,
eksilerek çoğalmak adına.

bunu yapabiliyorduk.

erdem miydi bu
veya kinayeli bir
susma biçimi çığlık çığlığa.

bilmiyorum.
yazılmadı henüz.

neresinden bakarsak bakalım
yaralanmıştık kuş kanatlarında...

kaçarken
yürürken ya da.....

-avuçlarımıniçindeyditerinıslak-

ısırma alt dudağını
bir son/a başlarken
benimle...

ne uzağın
nede yakının var biliyorum,
ben dedim bunu
ve açıldı
biçimsiz kestiğim Atlaslar...

sen saklarken
ilk gidenin duygularını
yastık altlarına,
maviden bileği kanıyordu
sorulmamış sorgularının.

düğümü çözülmemiş
bir nefes
kirletir çoğu zaman
camları/pusu...

ve ışık
perdelerin savrukluğunda
tenine öğretir
rüzgarın serinliğini
uykusu kaçmış bir g/öze ki

koku yolunu bulur
burun deliklerinden
tenine doğru/sıcak

kuytularından bir harfin
yüreğe dokunduğu yerde...

aşktan değilse şayet
yalnızlıktanda değildir
hastalık/sıtma...

ateşin çıkar
ve şakağını zorlar
nabzın.

böyle zamanlarda
kaçmak denilen bir eylem
gelir baş ucuna.

bir suç olmasada
bir hata belki
duygularının ağırlığı
ve darası
ve sonrası

eksik sorgular...

kimsenin seni
anlamayacağı
anlayamayacağı
bir sır olur
beklentilerinin arifesinde,

dudaklarında bir fısıltı
belki olasılığında
aşina kalır tariflere
ve ele vermek
kirlenmiş bulaşık
atıklarına eşit gelir.

ben değildim o/ben yapmadım...

bir suç olmasada
bir hata olarak kalır adın
fişlenirsin...

başka bir gölge ile
değişir yerin
ve intikam
karşılıksız kalmaz
şiirlerde trajedi olarak
kalır,
bütün doku ve duygularını
yalayıp geçer ölüm
bilmem kaç kez...

ve günah
başka bir acıyı
tetiklediği için günahtır
herkesin
bir diğerini çekemediği
kavimlerin ortasında...

şayet dinleyebilseydim seni
bir tekrardan ibaret
olmamak İÇİN/İÇİM
unutturmamak,
ve hatırlıyor oluşuna
şaşırarak.

ve diğeri gibi olamazsın
farkındalıklarının
renklerinde/ mavi
bir kaç cümle bile kalsa
herşeyin sonunda
söylenmemiş
ve yazılmamış mektuplarda

bir sonu yazarken değil,
başlarken bir son/a benimle...


(...)