0
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
136
Okunma
Anason koktu yalnızlığım gibi…
biraz sert,
biraz yakıcı,
biraz da alışkanlık artık.
Kadehi koydum masaya
ama senin adını anmadım bu kez.
Anmak demek,
yeniden içmek gibi olurdu seni
kaldıramam.
Vapurun sesi uzaktan geldi
ve ben yine
yanlış iskelede bekliyordum seni.
Zaten sen hiç
doğru yerde inmedin ki yüreğimden.
Rüzgâr saçımı değil,
geçmişimi dağıttı bu gece.
Her esintide
bir vedanı hatırladım
ve her hatırlayışımda
bir yudum daha tükendi içimden.
Ne martılar kaldı geriye,
ne senin o eksik “hoşça kal”ın.
Şimdi ben,
bir rakı masasında
kendime denk geliyorum her gece.
Denk gelmek demek,
susmak demek…
Anason koktu yalnızlığım gibi…
Ve ben hâlâ
bir yudum ötende yanıyorum.
5.0
100% (3)
