Bilmiyorum ki nasıl başlamalıyım
ilk defa okumayı sökmüş bir çocuğun sevinci miyim
adan z ye harfleri yan yana getirmekten mi ibaretim
çokça yalnızlık ne kadarsa o kadarım
biraz umut, bir fiske gülücükle karışık kader çorbasıyım
bütün dünyanın kalabalığıyım
dışarısı sessiz, dışarısı ıssız tatsız tuzsuz susuz, içime kaçacağım

Ne desem bilemiyorum
köprüden sonraki son çıkıştayım sanıyorum
hâlâ ara sıra yaşımı unutup kavak yellerini izliyorum
tabakta yarım lokma bırakmayın sakın çocuklar
belki de çayın son yudumu daha bi tatlıdır ve asıl o son lokma
geri dön ve sıyrılmadan çöpe bir kere daha düşün ve at ağzına
gökyüzünde beliren bir bulutum birazdan kaybolacağım

Dünyaya gelmesi istenmeyen çocukmuşum
hep bunun ağırlığını taşıdığımı hissediyorum ve diyorum
faydasızsam niye yaşıyorum ki
bir bardak su isteyince birisi benden çok mutlu oluyorum
mide bulandıran videolar görüyor çocuklar, ben de gördüm
yuvarlak şekillere bakamıyorum
bütün delikli eşyaları evden çıkarıyorum

Hep birileri geldi birileri gitti
konuştular dinlemediler sanki görüntüm hafızalarından kaybolmuştu
istediklerini yaptım, istemediklerini yapmadım, istemeden yaptım
doğru olduğuna inandığım bi şey yapınca dediler sen ne yaptın
acaba baştan başa yanlış mıydım
esaretin gölgesinde ne anlamı var ki bir çift kanatın
tek bildiğim, tadı damağımda kaldı hayatın

Gülhan Çeliktaş