0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
180
Okunma
Çiçeklerin kokusu mest ediyor insanı.
Morla, beyaz, kırmızı kaplamışlar her yanı.
Unutturur her şeyi, her bir türlü hülyamı,
Tomurcuklar büyüyüp meyve dolmuş dallara.
Ağaç ağaç gezmişler ta sabahtan bu yana,
Arılar çiçeklerden bal yapmışlar kovana.
Hem dağlara, taşlara, hem de yeşil yabana
Bak, ayılar dadanmış o güzelim ballara.
Her çiçeğin özü var, bizimkisi Fâtiha.
Bu özler şifa verir, uzak durma, âmân ha!
Bir de ruhu coşturur özlerdeki rayiha.
Şükür olsun, kavuştuk bu sene de bahara.
Reyhan kokusun salmış, ey Ahmed’im bu ara,
Resim yapasım geldi karşıdaki duvara.
Leylak, sümbül, nevruzla kalsın diye hatıra.
Gönlümden hiç çıkmıyor gülle, gonca ŞU ARA
