Görmek sadece ışığın gölgeye düştüğü yerde
Anlamak o karanlığın içinde başlar
Hedefini vurmuş bir kurşundur bakışlar
Bu sefer hiç olmadığı kadar keskin
Sadece bağrı yanık olanlara
Kalbinde sevda tutanlara
Çarpar gelip hep onlara
Yetmez hiçbir teskin
Onu ne bir kabza saklar
Ne de bir zırh kollar
Zaten bağrı açıktır aşıkların
Anadan üryan sanki
O kurşun sadece onları yaralar
Ardından sessizlik çöker
İhaneti kadar suskun
Göz kadar sulu
Delhizler kadar derin
Üzerinde gözyaşı kuruyan
Susamış çöl kadar bitkin
Ne dengi olan bir bıçak var
Ne de yaptığına emsal bir yara
Kimse onun gibi çarpaz sana
Kimse onun gibi çökmez
Göğsünde tutarsan
Bir bataklık gibi yutar
Ne, çiçekler açar orada
Ne, böcekler öter
Unut artık silüetini
Aklında ne rengi kalır ne de yaptığının bir dengi
Ama yine de sana kalan
Pas tutsa da hala sicak bir mermi...