Ey nazar-ı dîdâr, şems-i tabânım,
Cânıma mihrap, gönlüme sultânım.
Cemâlin bir gülistân, gül-i râ’nâ,
Sâyesinde her dem bahâr olur ibtidâ.

Ey naz-ı belâ, kaşın hilâl-i münkesir,
Zülfün gece, gönlüme dökülen bir nehir.
Her lahzada nevâ-yı aşkınla mestim,
Düşümde dahi hayâlinle destbestim.

Sözüm lâl olur cemâlini gördükte,
Her mısram bir tehlil, adını zikrettikte.
Ey mehlikâ, ey şîrin meh-i envâr,
Gönlüm seninle dolu, sanki bir destâr.

Şu dünyâda cihânın nazar-ı nigârı sensin,
Hüsnünle her zerrem, mecnûn olmuş bir âb-ı rûhsin.
Lîkî sensiz sahrâ, tenhâ bir çöl,
Firkatinle bu gönül her dem efsûne dön.

Vücûdun kevser, dîvânem dahi cânân,
Sînen bâğ-ı irem, gamın ise ummân.
Âh ü zâr eder bu bîçâre âşık,
Sensiz her nefes, bir hicrân-i târik.

Ey şîveh-i gül-i nâz, lâ’l-i şehvâr,
Bir tebessümünle dirilir gönlüm, ey zâr!
Lütf u ihsânın cihânı ışıldatır,
Her nazarın bu cihânda bir deryâyı kanatır.

Kaşın kalem, yazılmış gönül defterine,
Her zülfün bir şeb-i yeldâ, dökülür sineme.
Ey mecâz-ı hayâl, hakîkatin aynası,
Her nefeste aşkın, kalbimin lûtf ü inayeti.

Rûhum sana bendesine müebbet kalacak,
Her kelâmımda adın, âlemde yankılanacak.
Vuslatın bende meş’al, hicrânın bir çerağ,
Sensiz bu aşk, firkatin içinde hep sağır.

Gel ey yâr, nazlı hicâbı terk eyle,
Lâ’linle gönlümde bir şeb-i vuslat serp eyle.
Cânân sensin, mısrâ sensiz melûl,
Ey aşkın şahı, sensin cihânımda tek bülbül.