1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
117
Okunma
Güz rüzgârı gibi geldin,
Sert esmedin…
Ama bende ne yaprak kaldı,
Ne dal.
Seninle tanıdım susmanın sesini,
Çünkü her sustuğunda
İçimde bin kelime devrildi.
Ne bağırabildim ardından,
Ne de geri dönebildim kendime.
Ben seni,
Ne büyük laflarla sevdim
Ne de şiir kitaplarından kopya duygularla.
Ben seni…
Bir kadın susunca,
Bir adamın içinde nasıl yer açılırsa öyle sevdim.
Sana yazdığım her satırda
Biraz daha eksildim.
Ama eksilmek değildi mesele,
Seninle tamam olamamaktı.
Şimdi gözlerin,
Yüzünü unutsam bile,
İçimin tam ortasında duruyor.
Göz göze gelmesek de,
Ben sana her gece bakıyorum.
Kadındır adın.
Ama anlamı bende başkadır.
Çünkü bir kadın gitti,
Ve bir adam
Şair oldu ardından.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz