Düştü dilimden sözler,
Derin güz gülleri yerin en diplerine...
Mahşer karanlığına kapıldığında gözlerim ışıltısında kayboldu güneşim..
Sızıntılar oldu çukurlarında gözlerimin,
Doldurdu oluk oluk çukurlarımı, gamzelerimde biriktirdim..
Sana susuzluğumu ancak orada dindirdim..
Kalemim tükenmeseydi biliyorum, hislerimden çalıp seni yazmak isterdi..
Yoksa benden dahamı hevesli sevdi seni..
İçimden kırmak geldi kalemimi, kimse benden daha fazla sen sevmemeliydi..
Kıskandı mürekkep kalemden ve de benden seni..
Kesik kesik yazdı, durdurmayı denedi hislerimi.. 
Kağıt da izi kaldı sözlerimin mürekkep üstünden yazmadan geçti...
Gözlerimden gizleyemedi silik de olsa belirgindi sevgimin kelimeleri..
Kıskandı kağıt mürekkep den ve benden seni..
Düştü dilimden sözler rüzgara karıştı, bulutlar misafir oldu sözlerime duydular kıskandılar rüzgardan ve de benden seni..
Yağmurla ıslattı sözlerimi,
yüklendi sözlerimi yağmurlar, damla damla taştı diyar diyar taşıdı..
Kıskandı seni yağmur buluttan ve de benden seni..
Sonra bir kuşun kanatlarına düştü damlalar.. 
Kanatlar fısıldadı kuşun kulağına sözlerimi,
Kanatlarını yırtarcasına çırptı,
Kanatlarından kıskandı ve de benden seni..