Temkinsiz gemiler gibi karaya oturmuşum
Parçalanıyor zülal sükunetler vurulmuşum
Gölgeler fiyordunda oturmuş ağlıyorum
Ama bu gözyaşları nedendir bilmiyorum



Ölen bir maziye mi, meçhul bir istikbale mi?
Geçmişin taşlarında saklı tenhalara mı?
Bilmiyorum sinemde gömülü kalanlara mı?
Boş kalan sandalyelere mi, adımı silmiş sabahlara mı?



Gönlümde suskun çağlar var, sesi duyulmaz nehirler
Ezip geçmiştir üstümden, nice yırtıcı seherler
Zihnimde susan sorular, her biri ölümcül sadmedir
Alnıma düşen meşum kehanetlerle akıp gitti geceler



Süzülen gözyaşlarım neden yoksa bu bir rüya mı?



Ezberlenmiş bir ayrılığa mı, eşkâli meçhul vuslatlara mı?
Gölgesiz fotoğraflara ve çerçevesiz rüyalara mı?
Hiç anlamadım yıllarca süzülen gözyaşlarımı



Her sabah yeniden doğuyor
Her gece yeniden ölüyorum
Ölümde ölümsüzleşiyor
Yaşarken ölüme koşuyorum