Çık Gel

Gözlerin gelir aklımın en tenha köşelerine,
Gecenin içinde ay gibi geçerim,
Aydınlanan yüzün gözlerimde...

Gökyüzüne şiirler yazdım,
O baktığımız yıldızım sendin.
Saçların yaramaz bir kuyruklu yıldız,
Gökyüzümde kaybolup gider.

Gözlerinin kahvesi,
Gönlümün kara deliği oldu.
Odamın samanyolunda
Hayalin parıldıyor...

Kokun mavi bulutlara sarılmış,
Yokluğunda şimşekler çakar içimde.
Hangi karanlıktasın benden uzakta?

Özlemim geceyle gündüzü kovalar,
Tam kavuştuk derken tutulur yüreğim.
Meteor yağmurları düşer üstüme,
Plüton gibi sessizim kalabalıkta...

Venüs’üm, güneşsiz gezegenim,
Nerelerdesin?
Halley’in kuyruğunda kaybolmadan gel,
Odamı aydınlatan yıldızım ol!

Kuzey ışıkları gibi süzül üstüme,
Alacakaranlıkta bekliyorum...
Geceyle gündüzün buluştuğu yerden,
Çık gel artık, yokluğun eritiyor beni.
Plüton gibi uzağımda durma çık gel.E.Balta