SONBAHAR YAPRAKLARISerilmiş,bir hüzün yorganı gibi Sonbaharın yorgun topraklarında, Yaşamın ilâhi yasası gizli O,sararmış çınar yapraklarında. Tanrıya açılmış eller gibidir, Solgun,bitkin,sarı benizler gibi. Rüzgârla kıpırdar,sessiz titreşir; Kumsalda can veren denizler gibi. Ayaklar altında hışırtıları Sanki,bir hastanın son nefesidir. Dikkatle dinleyin! Belki de o ses ’Bas-ül bâd-el mevt’in felsefesidir. Gerçekten,o ölü,sarı yapraklar Toprağa karışıp, gelecek bahar Taze bir sürgünde,yemyeşil,canlı ’Yeniden doğuş’ta var olacaklar. Oysa,şu,savrulan yaprağa bakıp Hüzünle titreyen gönül tellerim, Gelecek baharda nerde,kim bilir Şu kalem,şu kâğıt....Ve de ellerim.... ÜNAL BEŞKESE |