BEN HÜZNÜ SEVDİMSiz,hiç hüzün meyvaları topladınız mı kurumuş dallardan, Hiç hüzün yağdırdı mı bahar yağmurları sizin bahçelerinize? Ya da,hüzün şarkıları dinlediniz mi Kumsalda sönen dalgaların sesinden? Hiç nem vurdu mu gözlerinize Kırık bir telekle dökülmüş darılar yadigâr kalmış Boş bir kuş kafesinden? ... Ben,her akşamüstü,güneşle beraber kaybolurum Hüzün rengi bulutların ardında, Trenler,hasret kokan hüzünler taşır bana düdük düdük, Sigaramın her nefesinde.hüzün çekerim çiğerlerime, Hüzün kokar benim karanfillerim,güllerim, Düşlerimde hep hüznü okşar Senin yanakların diye,ellerim... Benim şiirlerimde,sevdâlarımda,gözlerimde hep hüzün var Yüreğimi dağlar durur sönmeyen bir kor gibi hüzün Ve her hercâi menekşede Bana bakan Mahzun yüzün.... ÜNAL BEŞKSE |
belkide biz mahkum ediyoruz kendimizi hüzne,isan silkinince bunu anlıyor....
şimdi mutluyum darısı başınıza....
kaleminize sağlık...