ÜlkemÜlkem yeşil bir okyanustu Gün be gün soluyordu... Tarih ilerledikçe Ülkem küçülüyordu!... İktidar çıkar peşindeydi Dünya fırsat kolluyordu... Koydular ortaya Osmanlı pastasını Dilim dilim dilimlediler... Sıra selfservise gelmişti! Padişahın tutumu Tarihin utanç sayfasıydı!.. Ülkem endişeliydi!.. Her şeyin farkındaydı Mavi gözlü bir asker Sarsarak bütün yurdu Etkiye tepki dedi! İnanç ve cesareti bulaştırıp halkına Kurdu yiğitlerle Milletin Meclisini!.. Düşman adım adım ilerliyordu Otları, karıncaları, kır çiçeklerini ezerek ilerliyordu... Ülkem çiğneniyordu!... Gafiller, hainler düşmanla işbirlikti Mavi gözlü asker karınca ordusu kurdu İnanıyordu karıncaların kanatlanacağına... Tabansız, matarasız, üniformasızdı asker Elde avuçta yok koca devle savaşmak Delilik dedi dünya(!) Oysa bu! Mili Mücadeleydi! Mavi gözlü kumandan düşündü gecelerce Öyle bir plân yaptı yaratıcı ve zekice! Bir hamlede mat edecekti! Ülkem inançlıydı!... Sakin bir yaz sabahıydı Zaman insafsızca akmaya başladı Güneş toz bulutuyla parlıyordu! Bozkır otları, karınca yuvaları kavruluyordu Çığlıklar sakinliği parçalıyordu! Vadiler kana bulandı!... Cepheye can pompalanırken Kandan dereler akıyordu! Ülkem savaşıyordu!... Sızlanmadı, yakınmadı, yardım istemedi Sardı yaralarını kendi sessizliğinde... Hep güneşi kovalamıştı Artık güneşe karşı duracaktı... "Düşman, rüzgâr ekip Fırtına biçmişti." Tarihin akışını çevirmeye çalışanlar Şaşkına dönmüştü: Yüzyılda bir gelir dâhi O’ da Mustafa Kemal dediler... Ülkem kazanmıştı!... Geldikleri gibi gitmişlerdi! Zafer şarkıları yankılanıyordu dağlarda... Bir hayal gerçekleşmişti Mavi gözlü kumandanın bilinciyle... Mağrur ve özgürce, bağımsız bir Cumhuruyetin Bayrağı dalgalanıyordu rüzgârda! Ülkem yücelmişti!... 13 Mart 2007 Atifet GEZEK |
dur yolcu
bilmeden gelip
at izi bıraktığın bu toprak
bu onulmaz acı, bu kanattığın yara
bu kendimi kimsesiz hissettiğim, bu kendimi düşmanlarımın, kan davalılarımın insafına bıraktığım çaresizlik
bu dünyaya malolması gereken bayram.. uğursuz itlerin cirit attığı, Türk olmaktan başka hiçbirşeyi olmayan, Türklükten başka hiç bir şeye de ihtiyaç bırakmayan.. ama, ama içimi acıtan sızılar, kalleşlikler, ihanetler yüzünden, her geçen gün çaresizliğimle, aczimle iftihar ederler, hor görenler çoğalıyor, milletimi bir yana itip başkalarından medet umuyor, çalıyor, beni imf ye peşkeş çekiyor, çocukları dünya bankasında memur oluyor.. bizi oradan yönetiyorlar
hey anam heyyy