Bizler böyle insanlar değildik,
Sokaklarda misket oynayan,
Okul kantinlerinden sıcak simit,
Meyve suyunu, umutla,
Mutlulukla yudumlayan çocuklardık.
Baharda kır kır gezip,
Dallarda erik, bırakmayan çocuklardık.
Erkenden yatıp güneşin doğuşuyla,
Toprağa damlayan su gibi,
Yeniden canlanırdık.
Bizlere ne oldu ?
Neden böyle oldu ?
Ayarlarımızla oynadılar.
Neden geceler bu kadar uzadı ?
Güneşin doğumunu beklemek,
Neden 9 ay karanlıktaki cenin gibi,
Beklemekle eşdeğer de gün doğmuyor,
Ayarlarımızla oynadılar.
İlmik ilmik kanımıza işlediler,
İçimizdeki sevgiyi, hoşgörüyü,
Yaşama sevincini aldılar.
Soğuk karanlık zindanlardayız,
Farkında olan da farkında değil.
Gördüğümüz güneş sevinç,
Coşku içermiyorsa madem,
Kuru bir ışığı kim neylesin.
Ayarlarımızla oynadılar.
Kendi içinizdeki nefreti, kini,
Neden bu zehri verdiniz,
Neden bizim damarlarımıza ?
Gelecek dediğimiz bu olguda,
Neden çocukluk sevincimizi aldınız ?