Karıncalar

3-
Karıncalar

Kimileri esmer, kimileri sarı,
Aydınlık alazlandığında
Selamlayarak mor şafakları
Dizlerinde derman yüreklerinde
Azim gayret sevda fermanı
Kimi yağız, kimi doru kısrak gibi
Eşinir, kişner… iş başına karıncalar…

Onlardır karanlıkları yarıp gelen
Onlardır üretip var eden…
Kimi esmer, kimileri sarı
Karıncalar, karıncalar…

4-
Yürüyordu kara karınca
Karanlığında gecenin
Sırlamıştı koca küreği,
Küreği içine alacak denli
Büyük mü, büyüktü yüreği

Vuruyordu külüngü örse
Su veriyordu has çeliğe
Şekil, can veriyordu demire
Onun çelikten çelik bileği…

Işık oluyor, lazer oluyor
Kü
Kulüng vuruyor orak tutuyor
Taştan, demirden ekmeğini çıkarıyor
Ne yapmazdı ki; beyinle birleşince bileği…

5-
Karıncalar sosyal yaratıklardır
Yerleri yurtları aileleri düzenleri
Hiyararşik nizamları olan canlılardır

Aşiret ağaları yanına aldığı
ileri gelenleriyle filler beyi
sarayına varmışlar
huzura kabul edilmişler
Bey: hayırdır!
Ağa: ne hayrı!
Bey : Ağzınızın sıcağıyla
söyleyin neyse derdiniz
Ağa : Sizinkiler bizim uşağı
çiğniyor eziyorlar
Bey : kimmiş onlar
Ağa : kim olacak hörgüçlüler bir de senin kulaklılar
koca koca ayaklarıyla... dikkat etmiyorlar
zayıatımız çok acımız büyük
Bey: Sizinkiler de ayak altında dolaşmasınlar
Bu akılla giderseniz daha çok telefatınız olur
Ağa : Sen de böyle dersen hörgüçlülerin koca kulaklıların
iyice azıtırlar bizde başımızın çaresine bakarız
Bey : Ne yapa yapar ne yapabilirsiniz ki
Ağa : Ne yapacağımızı biz biliriz siz de görürsünüz
kapıyı çarpıp çıkarlarken
Bey : Bildiğinizden... diyor meydan okuyordu ki
hörgüçlüler şefi neşeyle içeri dalıp müjde müjde
iyi haberlerim var deyip beyi muştuluyordu...
Karıncalar ne mi yaptılar: göreceğiz..