Ay ışığını arkamda bırakıp
gecenin karanlığını aydınlatmasından kaçıyorum, baba.

Güneşin ışıl ışıl doğmasından kaçıyorum.
Hem geceden, hem gündüzden,
saatlerden, dakikalardan kaçıp
saklanmaya uğraşıyorum.

Sakla bizi, baba.

Susamam,
acıkmam,
mızırdanmam,
söz veriyorum...
Artık yaramazlık da yapmam.

Yalvarırım, zaman kaskatı kesilene dek donsun.
Gözlerimi ebediyete yumma pahasına bile olsa
dursun, Tanrım.

Sussun herkes,
her şey...

Günaydınlaşmayalım.
Kahvaltı masaları kurulmasın.
İşbaşı kimse yapmasın.
Cuma namazı kılınmasın.

Tüm seslerin yerini sükût alsın.
Hayat tam da şu anda dursun.
Akmasın.

Kıyametimiz koptu kopacak...

Lütfen, baba, hadi durma öyle.
Saklambaç oynayalım.

Sen olmazsan,
çabucak büyürüm.

Büyümekten korkuyorum.
Yapma baba,
gidip de beni
büyümek zorunda bırakma.

Bak, sayıyorlar:
bir... iki... iki buçuk...

Hadi, hadi baba, birlikte saklanalım.

13/05/2025
Hamdiye Osman (Hadsiz Kalem)