Taybet Ana
Yedi gün, yedi gece
Yedi kere kıyamet
Yedi bin kere ağıt...           
                             
Bir sokak sustu o gün
Bir anne konuştu sessizlikte
Kan toprağa düşerken
Gökyüzü inledi, yer titredi toprak sustu utanmazlığın içinde..
                        
Öylece uzanmıştı yere 
Yedi gün, yetmiş bin kere yıldızlar döküldü üzerine  
Kahverengiye büründü ay ve rüzgar 
Tüm renkler kahverengi 
Kim büyütecek şimdi insanlığı? 
Kim sevilecek sevdiğin gibi... 
Geriye kalan  sâdece 
Taybet Ana… 
                                     
Ne kefen vardı, ne veda
Sıkıca avuçlayıp sıktığı beyaz tülbentiyle
Süt kokusu kaldı sokağında... 
Bir’de enkazı kaldı yüreğimizde... 
Yetmiş yaşında yetmiş bin kere ağıdın kaldı...                                                                       
Bir sabah 
Ezan titredi adınla
Rezil rüsva bu dünya yankılandı, 
Taybet  Ana diyerek tarumar ile..       
Doğmaktan utandı güneş 
Ay yas tuttu karanlığında
Geriye  sızıyla işlenen bir sen kaldın 
Bir’de yedi bin kere türkün kaldı üzerimizde.. 

Sensiz dünya 
Yedi gün Taybet Ana 
Yedi gece  Taybet Ana
Yedi bin gün kere Taybet Ana...     
         
                            Mery  Yolvercan