Kendime bakıyorum bir şiirin boy aynasında bu sabah
Bir hayatı anlamlandıracak yeni sözler, yeni imgeler kurguluyorum
Yeni renkler keşfediyorum / bir gülüşü ve duruşu güzelleştirebilecek
Yürüyorum ağır ağır ömrümün ertelenmiş günlerine doğru,
Nereye bir virgül koysam, suçlarımı ifşa edecek diye korkuyorum
Ve parentez içine alıyorum hayatıma davetsiz giren yalnızlıkları,
Sonra susuyorum derin derin, acılarda sınanmış yüzüme bakıyorum
Yüzüm ki yarım kalmış eski bir aşkın, talan edilmiş coğrafyası gibi,
Koşuyorum çocukluk yıllarıma doğru, koştukça ;
Serçe kovaladığım ıssız kapadokya vadilerini hatırlıyorum
Ve kayıp oluyorum sessizce alnımdaki çizgilerin masalsı gecelerinde

Biliyorum seçilmiş her yalnızlık anlamlıdır ve hayatta ağır bedelleri vardır
Ömrümüz her zaman ödenen bedellerin toplamından bir tık daha fazladır.
Kendime bakıyorum bir şiirin boy aynasında,
hayallerimi bir şiirle yeniden yorumluyorum
Günleri bir fon gibi kullanıyorum mazinin çerçevelenmiş siyah beyaz resimlerine
Ne papatyalar umurumda artık, ne de zamansız boyveren gelincikler,
yeşil’e ve lacivert’e abanıyorum zaman zaman
Siyah’ı siyah olduğu için öteliyorum hayatımdan,
Belki beyaz’ı gereğinden fazla önemsiyorum
Ve çaresi yok, ne etsem, ne yapsam kalbim günlük karmaşalar içinde ıskalanıyor..
Oturuyorum aç bir gecenin eşiğine ve en masum hayallerime tutunuyorum.
Bir dolunay gibi uzaktan bakıyorum yeryüzüne, dünyayı isteyerek ve bilerek abartıyorum

9 Şubat 2021 - Dalaman