İlk kez senin gözlerinle bakmayı deniyorum hayata
Bugün dünyaya başkaldırışımın 45. yılı benim
Sevincin ve umudun resmini çiziyorum her akşam
Her akşam meşru ve aykırı gerekçeler arıyorum kendime,
Yeni anlamlar, tanımlar ve yalnızlıklar biriktiriyorum.
Çünkü bir aşkın en güzel resmidir bende kalan gülüşün

Ne kadar uzaktayım tasavvur ettiğim bir dünyaya,
Ne kadar yakındayım, bilmiyorum
Ama 45 yıldır hep aynı sorulara cevaplar arıyorum
Ve alternatif bir yaşamı kuşanıyorum
ömrümün muhalif sokaklarında
Bütün halkların dilinde direniş şarkıları dinliyorum

Ben artık beş bin yıllık uygarlığı sorgulamakla meşgulüm
Ve her on yılda bütün sınırlarımı yeniden çiziyorum.
Islık çalarak geçiyorum ömrümün ertelenmiş günlerinden
Bir yıldız gibi gökyüzünün penceresinden dünyayı seyrediyorum
Yeni bir ütopyanın ön sözünü yazıyorum düşlerimin alnına
Günleri günlere soruyorum, mevsimleri mevsimlere
Bütün uygarlıkların parmak izlerini taşıyorum kimliğimde..


Biliyorum acının, sevincin ve umudun öteki yüzüdür hayatım
İnançlarımı, yokluğun ve yoksulluğun arka sokaklarında sınadım,
Paylaşarak yaşadım sevgiyi ve umudu, paylaşarak çoğalttım
İzin vermedim büyümesine içimdeki masum çocuğun
Aşka ve hayata geç kaldığım günler olsada,
Tanıklık ettim gecenin çılgınca sevişmelerine / genç bir şafakla
İnsanlar gördüm, insanlar tanıdım güneşli güzel günler bekleyen
Ve güneşli güzel günlere dair umutlarını asla yitirmeyen

6 Şubat 2021 - Dalaman