Ben aşkı ömrümün doğusunda tanıdım
Her aşkta ülkesini terkeden bir mülteciydi umutlarım

Şiirin ve ayrılığın yasalarını Nazım’dan öğrendim
Yalnızlığın ve hasretin günlüğünü tuttum yıllarca
Bilmediğim bir dilde karşıladım en güzel sabahları
Kendi anadilimde tarif ettim bütün yasak aşklarımı
Hayatımda bazı mevsimleri bilerek ve isteyerek yok saydım
Virgülsüz ve noktasız yazdım şiirlerimin çoğunu
Kimi zaman esmer bakışlara istemeden rehin düştüm
Yürüdüm dünyaya doğru kimi zaman tek başıma,
Ve aşksız geçen bütün günleri ömrümden çıkardım


Etmedim değil, sevdiğim tüm kadınları hep merak ettim
Karşılıksız ve nedensiz sevmeyi öğrendim masum bakışlarında
Kimi zaman gözlerine sığındım, yoldaş ettim yüreğimi yüreklerine
sevgide ve dostlukta yaya kaldım kimi zaman
Yıllarca kırmızı bir gömlek gibi taşıdım anılarını üstümde
Ve zamanlı zamansız eski günleri tanıklığa çağırdım,
itiraf ettim gönüllü köleliklerimi kalbime
Gönüllü köleliklerim ki,
İsteyerek ve istemeyerek,
Bilerek ve bilmeyerek
Severek ve sevmeyerek
Yaşadıklarımın en güzel özetiydi

Çoğu zaman hazırlıksız yakalandım aşkı tetikleyen bakışlara
Günlerin dayattığı med cezirlere meşru itirazlarımı yaptım
Çok şey öğrendim yaşadıklarımdan, çok renkler ekledim hayatıma
Ve dahada önemlisi dünyaya kendi gözlerimle bakmayı öğrendim
Anladım ki; kalbimiz cesaretini yitirdikçe,
sevgiler terkediyor insanı sessizce

20 Şubat 2021 - Dalaman