Sevda Gözlü

Gözlerin diyorum,
Ah, o gözlerin…
Bazen Munzur’un suyu gibi berrak, deli,
Bazen Kapadokya’da gün doğumu, sessiz ve gizemli.
İçine daldığımda kaybolduğum bir evren.

Sen geldin ya,
İşte o an başladı benim miladım.
Takvim yaprakları değil, gülüşün sayıyor zamanı.
Sokaklar daha bir aydınlık sanki,
Simitçinin sesi bile bir başka name şimdi.

Sanki Edirne’de bir bahar sabahı içim,
Ya da Kars’ta bembeyaz bir kış masalı.
Sevdan,
Göğsüme vuran Karadeniz dalgası,
Hoyrat ama yaşam dolu.

Ruhumdaki tüm çatlakları onaran bir sıva gibi,
Tarihi bir çınar gibi köklü,
Gölgesinde huzur bulduğum.
Yokluğunda,
Bozkırın ortasında kalmış gibiyim,
Yönünü yitirmiş.

Sesin,
İstanbul’u dinlerken duyduğum o eşsiz melodi,
Rüzgarın fısıltısı Toroslar’da.
Bu öyle bir sevda ki dostum,
Tarife sığmaz, kalıba girmez.
Anadolu’nun bağrı gibi sıcak,
Ege’nin meltemi gibi serin.

Şiirlerin en güzeli midir bilmem,
Ama benim kalbimden taşan en gerçek kelime bunlar.
İçinde sen olan, seninle anlam bulan.
Soluğum, can suyum, memleketim sensin...