Felek duymazdan geldi duamı niyazımı
Hiç kimse dinlemedi kan ağlayan sazımı
Kader öyle bir yola çizmiş alın yazımı
Zaman dağıttı bütün duygu bulutlarımı

Yıllardır şiirler de duygularım boşaldı
Kalpler yumuşacıktı beton gibi taşlaştı
Yüreğim yozlaşırken şiirlerde yozlaştı
Yürekten söylenmeyen söze riya bulaştı

Zaman zaman dışlandım kendim ile dalaştım
Şiirlerle buluştum kalemlerle savaştım
Her gün sabırda kaldım içten içe hırslandım
Ne acıdan kurtuldum ne de bundan ders aldım

Neler çektim ah neler ben bu gönül elinden
Bazen de mızrap olup aşk sağar ud telinden
Fırtınalar yaratır bir ilkbahar yelinden
Bir bahçe gül verseler asla geçmez gülünden

Bırak akşamlar boyu gönül aşkını çeksin
Sevilirken şeytansın severken bir meleksin
Yine de deli gönlüm yar diye seni seçsin
Varsın şu kalan ömrüm seni sevmekle geçsin



Ayten Özgün