2
Yorum
19
Beğeni
5,0
Puan
183
Okunma
Güneşi gördüm denize yansımasını bekliyordu
güneşti o masumluğu anlatan eşsiz gözleri
ışıl ışıl baksan görürdün alaca karalığın
o anlatılmayan berrak maviliğini.
Gülümsüyordu uzaktan gelen nağmelerle
etrafında bir tane yıldız dahi yok
sessizdi tek yere hakim olmuştu.
Karanlığın gölgesinde sadece
denize yansıyan aşk topu vardı.
İzledi durulmuş olan maviliği
sıcaklığını hissetmek istese de
nafileydi, bilirdi ona ait bakışını
ondan başka kimseye bakmayacağını..
5.0
100% (9)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
