Görmedik hayatımızda gerçek adalet
Ne Dünya’nın kuzeyinde ne güneyinde
Uyuşuk yaşadık, bize de aşılanmış atalet
Umurumuzda değil, oynasa da yer yerinde

Dünya’yı yönetmekte sokak kültürü
Dillendirilmekte kâfirin şiddeti, küfrü
Dinimizden uzaklaştırıldığımızdan ötürü
Herkes kendi gafletinin, zindanın içinde

Kişiliksiz, karaktersiz, bizi terbiye ediyor
“Ben ne istersem ancak o olacak” diyor
Hiçbir beniâdem buna “dur” diyemiyor
Hepimiz sıkıştırılmışız cendere içinde

Kuduz köpek gibi saldırmaktadır biri
Hepimiz güçsüzüz, değiliz iri
Ölmemişiz ama yok bizde diri
Hapsolmuşuz cesaretsizlik içinde

“Maddiyat” diye haykırır, cibilliyetsiz
Edep dersen, anlamaz ki edepsiz
Her birimiz ona karşı sağır ve dilsiz
Kaybolmuşuz sessizliğimiz içinde

Hayvan dersek, hayvanlara hakaret
İnsan dediklerimizde de yok bir marifet
Bir de diyoruz ki, olmasın afet
Her birimiz ayrı bir şuursuzluk içinde

Mazlumların çığlıkları duyulmaz oldu
Zayıf olunca beyiniz, çabuk yoruldu
Zalim despotlar bizi, bizimle vurdu
Hepimiz dururuz acziyet içinde

İnsanlık, anlamını yitirdi, kalktı
İşbirlikçiler bunları parayla aldı
Ekseriyetimiz bulanık sularına daldı
Her birimiz bilinmez deryalar içinde

Bu yaşantılarla hepimiz helakiz, helak
Her şey karman çorman ve allak bulak
Karaları görüyoruz da kime diyebiliriz ak
Hepimiz durmaktayız, kısır döngü içinde
*
Ne kadar özümüzden uzaklaşmışız biz
Bırakamadık bu Dünya’da anlamlı bir iz
Artık hiçbir taam bize gelmiyor leziz
Yüzmekteyiz zifiri karanlıklar içinde

03.04.2025-Ankara