Benim İçin Artık Yoksun

Benden sonra sadece küller kalır.
Ben artık hiç kimsenin gölgesi değilim.
Ne peşinden sürüklenen bir rüzgâr,
Ne yoluna düşen bir yaprak,
Ne adını fısıldayan bir yankı,
Ne de adını kazıyan bir hançer.
Ben artık senin için hiç kimseyim.

Beni unutanı mezar taşı gibi sessiz bırakacağım,
Beni görmeyeni kör kuyulara gömeceğim.
Beni çağırmayanın sesini sağır kulaklara hapsedeceğim,
Benim değerimi bilmeyenin kalbini kurak bir çöl yapacağım.

Gidiyorum...
Ne bir hatıra, ne bir iz, ne de bir gölge bırakıyorum.
Yaktığın köprüleri seyrediyorum uzaktan,
Alevler içinde kaybolan adımı görüyorum.
Ama ben, o yangından küllerle değil, ateşle çıkıyorum.

Gidiyorum...
Beni arama, sesimi duymazsın.
Beni bekleme, yüzümü görmezsin.
Beni özleme, pişmanlığın seni boğarken adımı sayıklayamazsın.

Ben, senin dünyanı terk eden son fırtınayım.
Bundan sonra kalbin enkaz, gözlerin ıssız, gecelerin zifir.
Ve ben, bütün bunlara dönüp bakmayacak kadar sert,
Bütün bunları ardımda bırakacak kadar güçlü bir vedayım.

Benden sonra ne olur biliyor musun?
Bir sessizlik, bir boşluk, bir yokluk...
Ama en çok da senin için bir hiçlik.

Elveda.