Şaşkın İşte

Bir muhabbet kuşu adı şaşkındı,
üç kalem malı vardı, yemi suyu aynada resmi,
yâri sanırdı kendi resmini.

Ağzıyla yem çekiyor su taşır kur yapar şarkı söylerdi ona, mutlu etmek için resmini akşama kadar didinirdi.

Kafesinden salardık da  özgürce evde uçsun diye, yarım saat durmazdı bile kendi girerdi kafesine,
ne çok mutluydu şaşkın işte.

Aynı Gürbüz’e benziyordu ben de seni koydum kalp aynama, dokunmadan öyle çok sevdim ki cismin uzakta yüzün kalbimde.

Rüyalarda sevdim ismini andım gün boyu, şarkılarda şiirlerimde şaşkından ne farkım var ki,
hayalini sevdim yıllarca şaşkın gibi.

Birgin şaşkın uçtu gitti kafesinden dışarı,
bulamadı bir daha evi evinin yolunu,
yok ki onun dışarıda yaşama şansı,
sende koyamadın gönlüne beni uçup gittik gönül kafesinden dışarı.

Dönüp bulur muyuz evi evinin yolunu yoksa,
ölür müyüz ayrı ayrı yerlerde bilmem ki şaşkın gibi.

H.G