Hüzünle yoğrulmuş, derin bir aşkın izlerini taşıyor şiiriniz.
Hem bir özlem hem de vuslatın imkânsızlığı içinde bir iç hesaplaşma var. sevgiliye hep bir şeyler anlatmasını isterken, aslında aşkın farklı boyutlarını, yarım kalmışlıkları, acıyı ve bekleyişi dile getirmişsiniz.

Her kıtanın sonunda doğa olaylarına yapılan göndermeler,
nehirlerin taşması,
yanardağların patlaması,
rüzgârın kokuyu getirmesi
gibi duyguların büyüklüğünü ve taşkınlığını yansıtması açısından dikkate şayan..
Sonunda geriye kalan tek şeyin sanat olması
şiir, türkü, rüzgâr, destan gibi
aşkın ölümsüzleştiğini ve bir anlamda zamana meydan okuduğunu da anlamak mümkün gözüküyor.

Şiirin en güçlü yanlarından biri, içindeki ahenk ve tekrarlayan yapısıyla bir tür ağıt gibi yankılanması.
Okuyana derin bir hüzün ve özlem hissettirmeyi başarıyor.
Eğer bir eleştiri yapılacaksa, belki de bazı imgeler daha özgün olabilirdi,
mesela anlat sevgili, veya anlatayım gibi
kelimeler çok sık tekrar edilmiş ve sıkça kullanılmış.
ilk dörtlükten sonra kullanılmaya bilirdi diye düşünüyorum kanaat-i acizanem..
Ama genel olarak duygu yüklü ve etkileyici bir şiir.
tebrik ediyorum..

Sen bana acılara gülmeyi anlat, sevgili,
Ben sana yavaş yavaş, tükenip ölmeyi, anlatayım,

Harika bir şiir olmuş maşallah şair'eme tebrikler okudum abat oldum.