DILOPÊN DILÊMIN
Dil çima digirîn
Dayik çima digirîn
Evîndar çima
Gel çima digirîn.

Dilopên dilêmin çima hêne
Li wa welatê, dayîk digirîn.
Bûn, bûn, bûn, her tişt bûn
Her tişt li serê wan da hatibûn

Lî malekî dayikek stranekê distirê
“way liminê, way liminê”
Dengê dayikê bi girîne
Digirî, digirî, digirî

Evîndarên wa welatê digirîn.
Keçikêkê evîndar li nav cîyê xwe digirî
Hêstir diherike li rûyê wê
Digirî, digirî, digirî…

Li ber dîvaran zarok digirîn
Bavên wan, dîyên wan digirîn
Çîrokên zarokan carna xelas nabê.
Zarok digirîn, digirîn, digirîn…
Selim Özyiğit

KALBİMİN GÖZYAŞYAŞLARI
Kalp neden ağlar
Anneler neden ağlar
Aşıklar neden
Halk neden ağlar.

Neden gözyaşları var kalbimin
Bu memlekette anneler ağlıyor.
Geldi geldi geldi her şey geldi
Her şey başlarına geldi onların.

Uzaklarda bir anne ağıt yakıyor
“way liminê, way liminê”
(“uy beni beni, uy beni beni”)
Annenin sesi ağlamaklı
Ağlıyor, ağlıyor, ağlıyor.

Bu memleketin aşıkları ağlıyor
Sevdalı bir kız usulca ağlıyor
Yüzünden yaşlar süzülüyor
Ağlıyor, ağlıyor, ağlıyor.

Duvar diplerinde çocuklar ağlıyor
Babalar, anneler ağlıyor
Çocukların hikayeleri bitmez hiç bir zaman
Çocuklar ağlıyor, ağlıyor, ağlıyor.
Selim Özyiğit